یک روز آمده بود مدرسه که به من سلام کند و مرا با خود به خانه

ببرد. خیلی خجالت کشیدم . او چطور توانست این کار را با من

بکند ؟ به روی خودم نیاوردم ، فقط نگاهی از روی تنفر به او انداختم

و فورا از آنجا دور شدم .

روز بعد یکی از همکلاسیهایم با حالتی مسخره به من گفت :مادر

تو فقط یک چشم دارد! فقط دلم می خواست یک جوری خودم را

گم و گور کنم . کاش زمین دهن باز میکرد و مرا ... کاش مادرم یک

جوری گم و گور می شد ... روز بعد به مادرم گفتم ،اگر واقعا میخواهی

مرا شاد و خوشحال کنی چرا نمی میری؟!

اما او هیچ جوابی نداد...حتی یک لحظه هم راجع به حرفی که زدم

فکر نکردم،چون خیلی عصبانی بودم و احساسات او برای من هیچ

اهمیتی نداشت . دلم می خواست از آن خانه بروم و دیگر او را

نبینم .سخت درس خواندم و موفق شدم برای ادامه تحصیل به

سنگاپور بروم . آنجا ازدواج کردم و برای خودم صاحب زندگی شدم

از زندگی، بچه ها و آسایشی که داشتم خوشحال بودم تا اینکه

یک روز مادرم به دیدنم آمد. او سالها بود که مرا ندیده بود، حتی

فرزندانم را ندیده بود. وقتی دم در ایستاده بود ، بچه ها به او

خندیدند و من سرش داد کشیدم که چرا خودش را به اینجا دعوت

کرده اونم بیخبر. سرش فریاد کشیدم :"چطور جرات کردی به خانه

من بیایی و بچه هایم را بترسانی ؟!از اینجا برو.همین الان."

او به ارامی جواب داد : متاسفم ، معذرت می خواهم ، فکر میکنم

ادرس را اشتباهی آمدم و فورا از انجا رفت.

یک روز دعوت نامه ای برایم آمد برای شرکت در جشن تجدید

دیدار دانش آموزان مدرسه ، ولی من به دروغ به همسرم گفتم

برای یک سفر کاری به آنجا دعوت شده ام. بعد از مراسم، رفتم

به کلبه قدیمی خودمان.،البته فقط از روی کنجکاوی .همسایه ها

گفتند: مادرت مرده، اما من حتی یک قطره اشک هم نریختم .

آنها یک نامه از مادرم به من دادند که در آن نوشته بود : ای عزیزترین

کس من ، من همیشه به فکر تو بوده ام ، مرا ببخش که به خانه ات

در سنگاپور آمدم و بچه های تو را ترساندم،  خیلی خوشحال شدم

وقتی شنیدم داری به اینجا می آیی. ولی ممکن است زنده نمانم

و تو را نبینم . از اینکه دائم باعث خجالت تو شدم خیلی متاسفم.

وقتی تو خیلی کوچک بودی در یک تصادف یک چشمت را از دست

دادی، به عنوان یک مادر نمی توانستم تحمل کنم بنا بر این چشم

خودم را به تو دادم. برای من افتخار بود که پسرم می توانست با 

آن چشم بجای من دنیای جدید را بطور کامل ببیند.چشمی که با

همه عشق و علاقه من همیشه همراه تو بود .

                                                  (پندهای قند پهلو -حسین شکر ریز)

.

نظرات شما عزیزان:

محمود

ساعت10:03---2 خرداد 1390

- [ایمیل]

روز بزرگداشت مقام مادر به همه مادران دنيا مبارك باد. خداوند سايه همه مادران را بر سر همه فرزندان نگه دارد. هرچند فرزندان امروزي مانند گذشته قدر دان زحمات مادران نيستند وحتي گاه به خود اجازه مي دهند و مي گويند چشمت كور و دنده ات نرم مي خواست مرا به دنيا نياوري . يا وظيفهات بوده كه چشمت را به من بدهي يا مي خواست ندهي.

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: